ATHYGLISBRESTUR / OFVIRKNI

Staðsetja barn í hljóðlátu umhverfi eða nærri góðri fyrirmynd.
Leyfðu aukatíma til að klára verkefni.
Styttu verkefni eða vinnustundir til að það samsvari þeim tíma sem athyglin er í lagi, notaðu klukku.
Brjóttu stór verkefni niður í minni hluta þannig að barnið sjái fyrir endann á þeim.
Gefðu eitt og eitt verkefni í einu til að komast hjá því að þau verði yfirþyrmandi.
Gefðu skýrar og hnitmiðaðar leiðbeiningar.
Leitaðu eftir því að barnið taki virkan þátt í verkefnum/athöfnum.
Bentu barni á að halda sig að verki, t.d. með sérstöku merki.

Hunsaðu óæskilega hegðun.
Láttu stuttan tíma líða á milli umbunar eða afleiðinga vegna tiltekinnar hegðunar.
Gerðu leikhlé ef um óæskilega hegðun er að ræða.
Fylgstu náið með og veittu leiðsögn þegar farið er úr einu viðfangsefni í annað.
Notaðu “skynsama” áminningu vegna hegðunarerfiðleika (t.d. forðastu fyrirlestur eða gagnrýni).
Gefðu gaum að jákvæðri hegðun með því að gefa hrós o.s.frv.
Taktu eftir jákvæðri hegðun hjá öðrum börnum.
Leggðu fram hegðunarsamning, og leiðbeindu barni um sjálfstjórn í hegðun.

Leyfðu barni stundum að standa þegar vinnur verkefnin sín.
Gefðu tækifæri á hreyfingu, t.d. láta barnið sitja á boltasessu eða öðru undirlagi er gefur möguleika á einhverri hreyfingu (loftfylltar sessur, þjálfunarboltar).
Gerðu stutt hlé á milli verkefna og jafnvel hléæfingar (þar sem þarf að taka nokkuð á, ýta, halda á, færa til eða toga í þunga hluti).
Minntu barn á að fara yfir verkefnið sitt ef fram kemur kæruleysi og fljótfærni í vinnubrögðum.
Gefðu aukatíma til að klára viðfangsefni (s.s. ef hreyfistjórnun er stirð og hæg).

Hafið reglur um skipulag og hvettu barn til skipulagningar.
Athugaðu reglulega hvort barn hafi gengið snyrtilega frá eigin hlutum, og hvettu til snyrtimennsku frekar en að refsa fyrir sóðaskap.Settu eitt verkefni fyrir í einu og hafðu fyrirmæli skýr/stutt og e.t.v. myndræn.
Skiptið verkefni niður í styttri einingar, t.d. merkja við með mismunandi litum hvað á að vinna.
Farðu yfir leiðbeiningar nýrra verkefna til að vera viss um að barnið hafi skilið þær.

Hrósaðu fyrir hlýðni.
Gefðu tafarlausa svörun.
Veittu ekki minniháttar óhlýðni athygli.
Beindu athygli þinni að barninu í því skyni að ýta undir jákvæða hegðun.
Notaðu “skynsama” áminningu vegna hegðunarerfiðleika (t.d. forðastu fyrirlestur eða gagnrýni).
Taktu eftir jákvæðri hegðun hjá öðrum.
Staðsetja barn nærri leiðbeinanda í hópvinnu.
Notið einstaklingsmiðað umbunarkerfi og samninga.

Sýndu traust og hvatningu.
Hrósaðu fyrir jákvæða hegðun og unnin verkefni.
Talaðu mjúklega en ekki ógnandi þegar barnið sýnir einkenni kvíða.
Leitaðu tækifæra fyrir barn til að vera í hlutverki leiðtoga.
Taktu þér tíma til að ræða einslega við barnið.
Hvettu til samskipta við jafnaldra/félaga ef barn er mjög feimið eða dregur sig í hlé.
Umbunaðu reglulega þegar þú tekur eftir vísbendingum um pirring.
Leitaðu merkja um streitu og sýndu hvatningu eða dragðu úr álagi til að komast hjá reiðiköstum.
Eyddu meiri tíma í að tala við barn sem er líklegt til að sýna óæskilega hegðun.
Gefðu stutta þjálfun í reiðistjórnun; hvettu barn til að ganga í burtu, nota róandi aðferðir eða segja fullorðnum sem nærri er frá reiðinni sem er að brjótast út.

Hrósaðu fyrir viðeigandi hegðun í samskiptum.
Fylgstu með félagslegum samskiptum barnsins.
Settu niður markmið með barninu tengt félagslegum samskiptum og hafðu umbunarkerfi.
Minntu á viðeigandi félagslega hegðun annaðhvort munnlega eða með merkjum.
Hvettu til samvinnu í verkefnavinnu.
Útbúðu litla vinnuhópa til að efla félagsfærni.
Hrósaðu barninu reglulega.
Láttu barn fá ákveðna ábyrgð í viðurvist félaga þannig að þeir líti jákvætt til þess.

Viðurkenndu og taktu eftir öllum munnlegum viðbrögðum
Hvettu barnið til að segja frá nýjum hugmyndum eða upplifunum
Veldu umræðuefni sem er auðvelt fyrir barnið að tala um
Lesið fyrir barnið og ræðið um innihald sögunnar
Í stað munnlegra verkefna leyfið barni að nýta styrkleika sína og leysa þau t.a.m. á sjón- eða myndrænan hátt (sýningar, látbragð, teikningar o.s.frv.).

(Tekið saman af Huldu Björnsdóttur iðjuþjálfa, okt. 2006)